النحت

النحت هو فن ابتكار اشكال مجسمه او اشكال بارزه ، و هو يااما نحت مباشر عن طريق ازالة كل شىء من الكتله اللى بتتنحت عشان تبرز معالم العمل المنحوت ، أو يكون التشكيل باستعمال ماده لدنيه. فى مصر القديمه و اليونان و اوروبا فى القرون الوسطى كان العمل المنحوت بيتلون او بيتدهب.

النحت كان من الفنون القديمه و كان موجود فى كل الحضارات القديمه المعروفه ، و بالذات فى الحضارات المتوسطيه زى مصر و اليونان و الامبراطوريه الرومانيه القديمه. فى مصر النحت موجود فى التماثيل بكل الاحجام من التماثيل الصغيره اللى قد الكف للتماثيل الكبيره زى تمثال رمسيس التانى اللى كان فى ميدان رمسيس فى القاهرة او التماثيل الكبيره اللى قدام المعابد ، و اللى منها منحوت فى كتله صخريه زى فى ابو سمبل و تمثال ابو الهول الموجود قدام اهرامات الجيزه.

بيظهر فى القرن التلاتاشر اثر الطراز القوطى و الرومانسك على النحت ، زى فى اعمال بيزانو و ابنه جوفانى. فلورانسا كانت مركز مذدهر لفن النحت و ظهرت فيها اعمال لـ جيبرتى و دوناتللو و ميكلانجلو.

الطراز الباروكى اظهر فن درامى فى النحت ، زى فى اعمال الطليانى برنينى و الاسبانى بيروجاتا. و فى القرن التسعتاشر ظهر فى فرنسا جيل من النحاتين الواقعيين من رود لغاية رودان. فى القرن العشرين بقى فن النحت بيهتم بابراز جمال الماده فى التعبير عن موضوع معين و كمان اتأثر بالتقدم العلمى و ابحاث الفضاء و النحت الزنجى و نحت قبايل الأزتك و اتخلص من الواقعيه المفرطه ، و استحدث اساليب تحرريه مبتكره سواء فى طريقة التشكيل أو من ناحية الخامات المستحدثه. من أشهر نحاتين القرن العشرين الانجليزى هنرى مور و الفرنساوى ليبشيتز و الالمانى بارلاخ و اليوجوسلافى مشتروفتش و الرومانى برانكوش و الطليانى مارينى و الامريكان لاتشيز و كالدر. بيعتبر محمود مختار اشهر نحاتين مصر فى القرن العشرين.
تمارى